Wethouder Krabbendam heeft aan de gemeenteraad geschreven dat hij kiest voor een experimentele oplossing voor de fundering. In Maastricht is daar nog helemaal geen ervaring mee. Sterker nog, de nieuwe techniek is nog nergens toegepast in een vergelijkbare situatie (binnen de stad, op een drukke gebiedsontsluitingsweg met veel vrachtverkeer). Laboratoriumonderzoek moet nog plaatsvinden. Desondanks is deze oplossing alvast besteld in de aanbestedingsprocedure.

In dit experiment wordt de fundering niet vervangen, zoals oorspronkelijk het plan was, maar “gestabiliseerd”. Dat wil zeggen: het vrijgekomen puin krijgt een chemische behandeling met “cement en additieven” en verdwijnt dan weer in de ondergrond. De experimentele fundering wordt dunner (hoe kan dat, als alles wordt teruggestopt met extra toevoegingen?), en dat is handig, want de rijbanen liggen nu te hoog. Na uitharding zou dit allemaal én duurzamer zijn én goedkoper én even goed als een traditionele fundering.

Wij hebben hier wel wat vragen bij, die we hebben gemeld bij de gemeenteraad. Als iets te mooi klinkt om waar te zijn, dan is het dat meestal ook. We hopen dat de gemeenteraad er bovenop zit en zich geen knollen voor citroenen laat verkopen. Als het spul er ligt, dan ligt het er. Werkt het niet, dan zitten we met een onherstelbaar probleem.

Lees hier de raadsinformatiebrief, en hier onze brief aan de gemeenteraad