Tijdens de rechtszitting op 14 oktober 2019 heeft de gemeente beloofd dat er binnen drie weken een formeel besluit komt over het vrachtwagenverbod. Twee dagen later ontkent de gemeente dat weer, buiten het zicht van de rechter. Met onze oren is niets mis, we weten precies wat we hebben gehoord. Niet éen, niet twee, maar zeker zes aanwezigen verklaren schriftelijk dat zij hebben gehoord dat die toezegging werd gedaan.

De zitting bij de rechtbank Limburg over het uitblijven van een besluit over het vrachtwagenverbod verliep gemoedelijk. Namens de gemeente waren twee ambtenaren aanwezig. Tongerseweg Veilig was vertegenwoordigd met het hele bestuur en een stuk of acht leden.

De gemeente gaf toe dat er na 27 september 2018 (datum aanvraag, meer dan een jaar geleden) helemaal geen nieuw onderzoek meer is geweest. Er is alleen twee keer gesproken met de Belgische buurgemeenten, omdat de gemeenteraad in 2017 wilde dat de wethouder met de Belgen ging overleggen over hun protest. De gemeentejurist moest ook erkennen dat de raad niet bevoegd is om te besluiten over een vrachtwagenverbod, maar het college had nu eenmaal beloofd om bij de raad terug te komen met de resultaten van dat overleg. En dat kon heus niet eerder dan in 2019 (mooi is dat, dossiers bij de  gemeente Maastricht liggen twee jaar stil omdat er in België gemeenteraadsverkiezingen zijn).

Na die uitleg vroeg de rechter of er nu dan wél een besluit kan komen, aangezien de gemeenteraad is geïnformeerd. Ja, dat kon volgens de ambtenaar. Daarop vroeg de rechter of dat dan alsjeblieft binnen twee of drie weken zou kunnen (dus: vier weken na de de raadsvergadering van 8 oktober). Dat zou de rechter namelijk een hoop schrijfwerk besparen. Wij hoorden de ambtenaar duidelijk een bevestigend antwoord geven.

Maar twee dagen later, in een mail,  komt hij daarop terug. Hij had helemaal geen drie weken toegezegd, alleen dat het college zijn besluit toezendt  “mogelijk binnen de termijn van zes weken waarin de rechtbank uitspraak zal doen”.

Nou, er is niks mis met onze oren! We hebben gehoord wat we hebben gehoord, en hopelijk heeft de rechtbank de toezegging óók genoteerd. We hebben na twintig jaar ellende, en met nog zeker vijf jaar voor de boeg, noodgedwongen onze toevlucht gezocht tot het enige democratische middel dat overbleef: een rechtszaak. Het is zorgelijk dat de gemeente in rechtszaken niet met open vizier optreedt. Met deze draai buiten het zicht van de rechter begint het daar namelijk ernstig op te lijken.

Nou ja: afwachten maar weer. Wat kun je anders?

foto: Tambako The Jaguar, bewerkt